Maar het is wel weer gelukt!
Gelukkig was Mari er, want die boom was niet te tillen. Hij staat in een kerstboomstandaard die als het goed is de boom moet houden….
Als het goed is ja…. Twee dagen later viel de boom uit het niets om, op de bank, bijna om de arme Witje die lekker lag te slapen op de bank.
Schrikken en vervelend, want ik kreeg het niet voor mekaar de boom weer omhoog te tillen. Dus pas s’avonds toen Mari thuis was stond de boom weer rechtop en konden we weer op de bank zitten.
Maar even alle gekheid op een stokje.
Het is een prachtige boom.
Ik heb altijd een beetje een haat-liefde verhouding met de kerstboom. Het neemt veel ruimte in, geeft naalden en dus troep en hij is zo…. Zo groen….
Ik houd zelf niet zo van groen in een interieur. We hebben nu 1 plant, een strelitzia, en dat vind ik eigenlijk al meer dan genoeg. Ook is het echt een soort compromis, want Mari heeft het liefst een soort urban jungle in huis….
Maar nu staat er dus een behoorlijk groen ding in de kamer. Ach, het is maar voor een paar weken. En de kinderen vinden het echt mooi. Ook de versiering in de boom is leuk voor de kids, iets minder voor mama. Veel kleur en gekke figuurtjes, maar ach nogmaals: het is maar voor een paar weken.
Het optuigen en de lichtjes zijn eigenlijk het leukste element van een kerstboom in huis hebben.
De witte tijger komt van de Kwantum.
Ook is dit de laatste kerst in onze “garage”, dus we kunnen nu nog echt uitpakken met een enorme boom als deze. Zien we volgend jaar wel weer welke maat het wordt en hoe we hem versieren….
Voor nu genieten van onze kitscherige, hysterisch grote boom.
Oh denneboom….
Liefs, Sanne