Huisdieren. You love them or you hate them?! Dat is het denk ik wel. Ik heb altijd huisdieren gehad. Katten…. Thuis hadden we vroeger altijd twee katten. Als er eentje dood ging was dat ontzettend verdrietig weet ik nog wel. En dan kregen we ook niet lang daarna (door mijn gezeur….) weer een nieuwe kat. Ik vind dat katten bij een thuis horen. Ze brengen leven in de brouwerij. En ook al is dat gevoel wel een beetje anders geworden sinds we een kind hebben, toch zou ik niet zonder katten willen wonen. Mijn man denkt daar wel eens anders over. Die vindt het lastig dat er, sinds er kinderen zijn waar hij voor moet zorgen, ook nog katten zijn die hij in leven moet houden. En hij vindt de haren rot, hij vindt dat de kattenbak stinkt en heeft er gewoon niet zoveel mee. Met een aantal dingen ben ik het helemaal eens hoor: de kattenbak stinkt ook, de haren zijn niet fijn (zeker niet met een witte trap) en niet te vergeten: ze krabben aan de bank…. Ookal koop ik nog zo’n dure krabpaal voor ze bij de loods5, een design ding nog wel van 35 (!!!!!) euro… Ze krabben toch allen aan de bank. Niet aan die design krabpaal… Ook kotst er geregeld eentje z’n haarbal uit. Toevallig altijd net over de nieuwe bank (nieuwe bank omdat die andere helemaal beschadigd was door diezelfde katten) of over een mooie handgemaakte Marokkaanse pompom plaid (die je niet zomaar even in de wasmachine gooit)… Maar ondanks dat allemaal houd ik wel van die beesten en vind ik ze zeker wat toevoegen huis. Nu is het dan ook onwijs naar als er eentje zoek is. Twee jaar geleden ongeveer flikte Moos het al eens om tien dagen weg te zijn. Tien dagen was hij de hort op. En elke dag wist ik meer zeker dat ik hem niet meer zou terug zien. Tien dagen later belde er een man, wonend in het centrum van Haarlem (terwijl we toen ongeveer in Overveen woonden) dat hij Moos gevonden had. Dacht hij. Wij kijken en wat denk je: daar lag Moos…. Op een heerlijke leren fauteuil in een warm huis in het centrum van Haarlem. Alsof er niks gebeurd was. Alsof ik niet al tien dagen elke dag de hele buurt rond gelopen was rammelend met brokjes en briefjes uitdelend huilend op het dakterras z’n naam had geroepen. Zo blij was ik, dat hij er weer was. En Bo ook. Moos is echt zijn vriend. En ju is hij weer kwijt. Sinds gistermiddag. Eigenlijk komt hij alleen heel af en toe buiten en dan gaat hij achter in onze patio tuin naar buiten om een beetje tof te doen op de daken. Beetje ruzie makenmet andere katten enzo. Maar altijd komt hij weer terug. Zeker met storm of regen. Zoals het gisteren en vandaag was zeg maar. Maar nu komt ie dus niet erin…. weer heb ik al meerdere malen een rondje gelopen rammelend met lekkere brokjes en zijn naam scanderend in de storm. Maar geen Moss. Bo maakt zich ongerust. En ik ook. Waar kan hij nou zijn?! Bunnen hebben we overal gekeken. Buiten ook. Zou hij geschrokken zijn van de storm en in een schuurtje zijn gaan schuilen? Zal hij weer over een paar dagen opeens daar weer zijn en doen alsof er niks gebeurd is..? Ik hoop het zo…. Ik mis hem nu al in huis namelijk. Huisdieren zijn cool en Moos al helemaal….
Ik houd jullie op de hoogte.
Liefs, Sanne