Ik had het al eerder beschreven in een andere blogpost, maar ik heb dus ontzettende vliegangst. Echt: als ik er al aan denk, moet ik instant naar de wc. Om te poepen. En om even uit te rusten van de complete paniek waar m’n lijf in schiet. Maar toch is het nu gebeurd: we hebben tickets geboekt. We gaan naar Marrakech. En nu ik dit typ, moet ik weer even naar de wc. En nog een keer…. Hoooo. Dat wordt wat!
Ik wil het uiteraard zelf. Maar zo voelt het nu niet echt eigenlijk. Ik hoop dat het net zo iets is als met het halen van m’n rijbewijs. Dat durfde ik ook echt niet. Ik was bang dat ik elke rijles zou verpesten doordat ik constant in een straal van 0,5 km van de toilet bij het CBR moest blijven en we dus nooit echt rijles konden ervaren. Maar dit viel opzich best mee. Ik moest geregeld even naar de wc, maar gelukkig moest mijn rijleslerares ook geregeld. En: ik had het verteld van tevoren. Dat scheelt ook altijd een hele hoop (letterlijk en figuurlijk)…. Na toch een faalangstexamen aangevraagd te hebben, wat uiteindelijk niet nodig was, heb ik in 1 keer na 25 lessen m’n rijbewijs gehaald. En nu vind ik autorijden zo onwijs leuk. Ik voel me een vrouw van de wereld als ik aan het stuur door steden als Amsterdam en Kopenhagen rijd en cruise door de heuvels in de Dordogne of Italie. Dan krijg je het idee dat je zo vrij bent. Ik kan op elk moment de auto pakken en naar Zuid-Frankrijk rijden. Niet qua geld en werk en kinderen die naar school moeten enzo natuurlijk. Maar toch! Het idee dat het wel zou kunnen omdat IK er heen zou kunnen rijden, is wel zo lekker!
Ik wil het uiteraard zelf. Maar zo voelt het nu niet echt eigenlijk. Ik hoop dat het net zo iets is als met het halen van m’n rijbewijs. Dat durfde ik ook echt niet. Ik was bang dat ik elke rijles zou verpesten doordat ik constant in een straal van 0,5 km van de toilet bij het CBR moest blijven en we dus nooit echt rijles konden ervaren. Maar dit viel opzich best mee. Ik moest geregeld even naar de wc, maar gelukkig moest mijn rijleslerares ook geregeld. En: ik had het verteld van tevoren. Dat scheelt ook altijd een hele hoop (letterlijk en figuurlijk)…. Na toch een faalangstexamen aangevraagd te hebben, wat uiteindelijk niet nodig was, heb ik in 1 keer na 25 lessen m’n rijbewijs gehaald. En nu vind ik autorijden zo onwijs leuk. Ik voel me een vrouw van de wereld als ik aan het stuur door steden als Amsterdam en Kopenhagen rijd en cruise door de heuvels in de Dordogne of Italie. Dan krijg je het idee dat je zo vrij bent. Ik kan op elk moment de auto pakken en naar Zuid-Frankrijk rijden. Niet qua geld en werk en kinderen die naar school moeten enzo natuurlijk. Maar toch! Het idee dat het wel zou kunnen omdat IK er heen zou kunnen rijden, is wel zo lekker!
Ik hoop zo dat dat ook het geval is met het vliegen. Ik zie het meeste op tegen het wachten ervoor en het wachten in het vliegtuig. Niet eens tegen het opstijgen en dalen eigenlijk. Maar gewoon de tijd overbruggen en hopen dat ik niet constant de hele vlucht op de plee zit ziek te zijn.
Wellicht kan ik bepaalde oefeningen van de hypnobirthing cursus die ik gedaan heb voor de bevalling van Jip ook gebruiken? En kan ik heel zen door de vier uur naar Marrakech heen komen?
Nou, ik gok dat dat er niet helemaal in zit. Maar ik ga me gewoon heel goed voorbereiden. Een extra setje kleding mee (goor, maar waar), oxacepam in overvloed mee en er twee innemen en zeker ook een wijntje (of twee) erbij.
Ik wil niet dat Bo mijn angsten ziet. Misschien wordt hij er dan ook wel zo bang voor. Dus we hebben er voor gekozen om nu met z’n tweetjes te gaan: de eerste keer dat ik ga vliegen. Anders is het ook wel een beetje zielig voor Mari. Zit hij daar met drie personen waar hij onwijs op moet letten: een over enthousiast mannetje van 4, een baby van een paar maanden en een vrouw die compleet in paniek en waarschijnlijk huilend en half gedrogeerd naast hem zit. Nee, dan liever eerst even met z’n tweetjes.
Dan kunnen we ook, als we eenmaal in Marrakech zijn ingecheckt in de riad waar we gaan slapen, echt een beetje proberen te chillen. Op het dakterras, in de tuin.
Wel heel veel zin in zeg! Maar ook: nu al stress. Ik heb nog tot september om erover na te denken. Wat zeg ik: het is al geboekt. Dus we gaan gewoon…. Hoooooo….
Tot die tijd alvast een beetje Marrakech in huis halen om een beetje in de sfeer te komen….
Wel heel veel zin in zeg! Maar ook: nu al stress. Ik heb nog tot september om erover na te denken. Wat zeg ik: het is al geboekt. Dus we gaan gewoon…. Hoooooo….
Tot die tijd alvast een beetje Marrakech in huis halen om een beetje in de sfeer te komen….
all pictures and styling: @enstijl
Liefs, Sanne